เด็กชายน้อยใจแม่ เขียนจดหมายลา หนีออกจากบ้าน ตามหาวุ่น รุ่งเช้าผู้ใหญ่บ้านขึ้นไปดูบ้านลุงฝั่งตรงข้าม เจอนอนอยู่ในมุ้ง เตือนอย่าทำอีก แม่ด่าเพราะรัก

วันที่ 17 ส.ค.2567 ผู้สื่อข่าวรายงานว่าช่วงเวลาประมาณ 18.00 น.วันที่ 16 ส.ค.2567 ที่ผ่านมา ด.ช.เอ(นามสมมติ) อายุ 11 ขวบ บ้านอยู่บ้านป่าแดง ต.ป่าเลา อ.เมืองเพชรบูรณ์ หนีออกจากบ้านพร้อมเขียนจดหมายถึงแม่ข้อความว่า “แม่ครับ ครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้คุยกัน เออยากออกจากบ้านเพราะบางแม่ก็ชอบตะคอกใส่เอ ตีเอ ด่าเอ เอทำผิดนิดเดียว ก็ทำโทษเอ รำคาญเอ กว่าแม่จะได้อ่านเอไปแล้วครับ ลาก่อน รักนะครับ จากเอ

หลังจากนั้นญาติไปแจ้ง นายมนูญ อินเหลือง ผู้ใหญ่บ้านหมู่ที่ 15 บ้านป่าแดง ต.ป่าเลา ก่อนช่วยกันออกตามหาตามบ้านญาติและบ้านเพื่อนๆ รวมทั้งสถานที่ต่างๆที่น้องเคยไป แต่ก็ไม่พบ

กระทั่งเวลา 06.30 น. ของเช้าวันนี้ นายมนูญ ขึ้นไปตรวจสอบบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ตรงข้ามกับบ้านของน้อง ซึ่งมีถนนในหมู่บ้านกั้น ปรากฏว่าพบน้องเอ กำลังนอนหลับห่มผ้าห่มอยู่ในมุ้งครอบ จึงปลุกและสอบถามเรื่องราว

ด.ช.เอ เล่าให้ฟังว่า สาเหตุที่หนีออกจากบ้าน เพราะน้อยใจที่แม่ยึดโทรศัพท์ และกลัวแม่จะด่าที่ตนไม่อ่านหนังสือ จึงเขียนจดหมายหนีออกมา จากนั้นก็หอบเครื่องนอนทั้งมุ้งครอบ ผ้าห่ม หมอนข้าง หลบมาอยู่บ้านลุงที่อยู่ตรงข้ามกับบ้านของตนเอง โดยกำชับไม่ให้ลุงบอกกับใครๆ กระทั่งผู้ใหญ่มาพบในเช้าของวันต่อมา

ด้าน นายมนูญ เปิดเผยว่า จากการคุยกับแม่ของ ด.ช.เอ.ทราบว่าครอบครัวนี้อยู่กัน 3 คน คือ ด.ช.เอ แม่ และ ยาย มีฐานะค่อนข้างยากจน โดยแม่น้องเอ ทำงานรับจ้างทั่วไปเพียงคนเดียว เมื่อหลายปีก่อนแม่เคยด่าเคยตีลูกชายจริง แต่ปัจจุบันไม่ได้ตีแล้ว เพียงแต่ดุด่าเป็นบ้างครั้ง เนื่องจากน้องติดโทรศัพท์เล่นแต่เกมส์

จึงว่ากล่าวและแม่เก็บโทรศัพท์ไว้เพื่อให้ลูกชายได้อ่านหนังสือและจะให้เล่นเกมส์เป็นเวลา ทำให้เด็กชายเอเกิดความน้อยใจ ประกอบกับไม่ได้อ่านหนังสือ จึงกลัวว่าแม่จะด่า เลยเขียนจดหมายหนีออกจากบ้าน ซึ่งตนได้ว่ากล่าวและสั่งสอนเด็กชายเอว่าสามาเหตุที่แม่ทำอย่างนั้นเพราะแม่ต้องการให้ได้ดี อีกอย่างต้องสงสารแม่เพราะแม่ทำงานทั้งวันเพื่อหาเงินมาเลี้ยงทั้งยายและเด็กชายเอ ซึ่งเด็กชายเอก็รับปากว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว